ووشو در راه جهانی شدن

رئیس فدراسیون جهانی ووشو:

تا المپیکی شدن ووشو تسلیم نمی‌شویم/ ایرانی‌ها در ساندا فوق‌العاده‌اند

رئیس فدراسیون جهانی ووشو گفت: اگر پیشنهادی از سوی فدراسیون ایران برای میزبانی جام جهانی 2016 مطرح شود قطعا با آن موافقت خواهیم کرد.

به گزارش مشرق، نشست خبری نایب رئیس کمیته بین المللی المپیک و رئیس فدراسیون جهانی ووشو امروز در کمیته ملی المپیک با حضور مهدی علی‌نژاد رئیس فدراسیون ووشوی ایران و اصحاب رسانه برگزار شد.


در ابتدای این نشست علی نژاد، رییس فدراسیون ووشو ضمن خوشامدگویی به یوزای چینگ و اهالی رسانه، گفت: ما امروز در خدمت یکی از بزرگ‌ترین افراد جهان هستیم. وی نایب رییس IOC و رییس فدراسیون جهانی ووشو و نایب رییس شورای المپیک آسیا است. با توجه به ورود ایشان صحبت‌ها و همکاری‌هایی را نیز خواهیم داشت.

در ادامه یوزای چینگ، رییس فدراسیون جهانی ووشو، اذ‌عان‌ کرد: خیلی خوشحالم که در خدمت شما هستم. ما ووشو را برای اولین بار از 1990 وارد بازی‌های آسیایی کردیم. از همان سال تاکنون حضور ووشو در باز‌ی‌های آ‌سیا‌یی تداوم داشته است. از سال 1988 فدراسیون آسیایی ووشو را پایه گذاری کردیم. در اروپا سال 1985 مسابقات قهرمانی ووشو برگزار شد. فدراسیون جهانی در سال 1990 تشکیل شد و از آن زمان برنامه بازی‌های جهانی ووشو را داشتیم. بازی‌های جهانی امسال نیز در اندونزی برگزار خواهد شد.

رئیس فدراسیون جهانی در ادامه صحبت‌های خود اظهار داشت: ما در تلاش هستیم تا ووشو را حداقل تا المپیک 2024 و یا 2028 وارد المپیک کنیم. بنده به همراه رئیس فدراسیون ایران در تلاش هستیم که این اتفاق هر چه زودتر رخ دهد علی‌نژاد نایب رئیس آسیا و عضو هیات رئیسه فدراسیون جهانی است بتوانیم این رشته را نه تنها در ایران بلکه در تمام دنیا گسترش دهیم. ایران در تصمیم‌گیری‌های فدراسیون جهانی تاثیرات زیادی دارد در این نشست خبری از مهدی علی‌نژاد رئیس فدراسیون ایران که همکاری خوبی با ما دارد تشکر می‌کنم.

وی درمورد جایگاه ووشوی ایران در دنیا گفت: ایرانی‌ها در ساندا بی‌نظیر هستند. چین عنوان قهرمانی و ایران عنوان نایب قهرمانی را همیشه در دنیا از آن خود کرده‌اند و در مجموع در جهان و آسیا ایران بعد از چین قرار دارد.

رئیس فدراسیون جهانی در ادامه خاطر نشان کرد: ژاپن در المپیک 2020 موفق شد رشته‌های بیس‌بال و سافت‌بال را وارد المپیک کند ما هم امیدواریم بعد از المپیک 2020 ووشو وارد المپیک شود.

رئیس فدراسیون جهانی در مورد گسترش ووشو در دنیا گفت: فدراسیون جهانی 150 عضو دارد و این موضوع نشان از گسترش این رشته در جهان است.

در تمام قاره‌ها مسابقات ووشو برگزار می‌شود و هر دو سال یک بار مسابقات جهانی برگزار می‌شود که در چنین رقابتی 80 کشور در آن شرکت می‌کنند. در حال حاضر رشته‌هایی که در المپیک حضور دارند فرق زیادی با ووشو ندارند.

وی در ادامه صحبت‌های خود عنوان کرد: هر دو سال در آفریقا مسابقات قاره‌ای برگزار می شود و در قاره آفریقا حدود 20 کشور عضو فدراسیون جهانی هستند البته در قاره آمریکا نیز به همین صورت است. در هر مسابقه جهانی که برگزار می‌شود کشورهای زیاد از قاره‌های آمریکا، اروپا، آسیا و آفریقا در آن رقابت‌ها حضور دارند.

چینگ در پاسخ به این پرسش که آیا بعد از این هم ووشو به صورت نمایشی وارد المپیک خواهد شد یا خیر؟ توضیح داد: ما در المپیک چین چون قدرت داشتیم ووشو را وارد المپیک کردیم ، اما بعد از این می‌خواهیم ووشو به صورت دائم باشد. فدراسیون جهانی ووشو 150 عضو دارد و این نشان از گسترش ووشو در جهان است. ووشو در تمامی قاره‌ها مسابقات رسمی دارد . هر دو سال یک بار مسابقات جهانی با حضور 80 کشور برگزار می‌شود. تمامی رشته‌ها‌یی که در المپیک حضور دارند به صورت پایه‌ای در 70 کشور فعالیت می‌کنند. ما سعی داریم ووشو را در قاره های دیگر هم گسترش دهیم. شاهد هستیم که هر دو سال یک بار در آفریقا و آمریکا مسابقات برگزار می‌شود. ما سعی داریم اعضای فدراسیون جهانی را از 150 به 170 نفر برسانیم. از سال 2017 نیز وارد مسابقات دانشجویان جهان می‌شود و از دیگر تلاش‌هایمان این است که در بازی‌های قاره آفریقا نیز حضور داشته باشد. سال 2019 بازی‌های پان‌آمریکا برگزار می‌شود که امیدواریم ووشو نیز در آن حضور داشته باشد.

رئیس فدراسیون جهانی در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه گویا ایران تمایل دارد میزبان مسابقات جام جهانی 2016 شود و آیا با این موضوع موافقت می‌شود یا خیر گفت: قطعا اگر فدراسیون وشوی ایران چنین خواسته‌ای را از ما داشته باشد بدون شک خواسته آنها را قبول خواهیم کرد. در مورد این موضوع صحبت‌هایی مطرح شده است که در فدراسیون جهانی درمورد این موضوع صحبت کنیم تا میزبانی این رقابت‌ها را به ایران واگذار کنیم البته اگر قرار باشد این میزبانی به ایران واگذار شود قطعا در بخش بانوان و مردان چنین تصمیمی را خواهیم گرفت.

رئیس فدراسیون جهانی در پاسخ به این سوال که آیا ووشو در بخش ساندا یا تالو به المپیک اضافه می‌شود گفت: با توجه به اینکه در المپیک رشته‌های رزمی زیادی حضور دارند تلاش ما بر این است تا تالو وارد المپیک شود به خاطر اینکه امکان ندارد آنها اجازه دهند یک باره رشته‌های زیادی را به المپیک وارد کنیم. فدراسیون جهانی سعی می‌کند رشته‌ای که ساده‌تر می‌تواند وارد المپیک شود را مطرح کند ما نیز بررسی می‌کنیم کدام رشته‌ها راحت‌تر هستند تا آن را به المپیک اضافه کنیم.

وی در ادامه افزود: من از صمیم قلب دوست دارم ساندا و تالو وارد المپیک شوند اما اگر آنها ما را وادار کنند که یک رشته را انتخاب کنیم کاری که گفتم را انجام می‌دهیم. به هر حال ما در حال بررسی آن موضوع هستیم التبه نظر آنها بیشتر روی تالو است. ابتدا ما سعی می‌کنیم وارد المپیک شویم بعد روی رشته تصمیم بگیریم.

وی در پایان درمورد اشتباهات داوری که در مسابقات پیش می‌آید گفت: اشتباهات داوری همیشه وجود دارد اما ما همیشه فیرپلی را رعایت کرده‌ایم. به عنوان مثال فوتبال را نگاه کنید، تمام دنیا یک لحظه در یک بازی مشاهده می‌کنند که توپ وارد دروازه شده اما داور قبول نمی‌کند چرا که در طول بازی حرف، حرف داور است. وقتی بازی تمام شد قطعا با داور برخورد می‌شود این اشتباه داوری است نه اینکه برنامه‌ریزی شده باشد. بعضی مواقع مشکل سطح داوری نیست ما باید آنها را پرورش دهیم و بالا ببریم.

چینگ در پاسخ به این سوال که چرا چینی‌ها برای دادن مربی به ایران همکاری‌های لازم را انجام نمی‌دهند؟ تصریح کرد: باید بگویم که من چنین چیزی را نشنیده‌ام. ما تمام تلاشمان را می‌کنیم تا با ایران همکاری‌های لازم را داشته باشیم.

علی نژاد، رییس فدراسیون ووشو گفت: ما امروز صبح با کیومرث هاشمی، رییس کمیته ملی المپیک جلسه‌ای را برگزار کردیم و سعی کردیم با وزیر ورزش و جوانان نیز نشستی داشته باشیم، اما به دلیل حضور ایشان در تبریز این اتفاق رخ نمی‌دهد، ولی قطعا با یکی از معاونان وزیر نشستی خواهیم داشت.

وی در پاسخ به این سوال که چرا چینی‌ها برای دادن مربی به ایران همکاری‌های لازم را انجام نمی‌دهند؟ تصریح کرد: باید بگویم که من چنین چیزی را نشنیده‌ام. ما تمام تلاشمان را می‌کنیم تا با ایران همکاری‌های لازم را داشته باشیم.

علی نژاد در این خصوص در ادامه توضیح داد: ما چندی پیش مربی ساندای بانوان را که توسط انجمن چین معرفی شده بود به ایران آوردیم. ما با چین روابط خوبی داریم و مشکل خاصی نیست. اگر هم در تالو با مربی به توافق نرسیده‌ایم به این دلیل بوده که مربیان مد نظر ما معرفی نشده اند و در آن سطحی که ما می خواستیم نبودند و یا مربیان علاقه ای به همکاری با ما نداشته‌اند وگرنه از سوی چین مشکلی نبوده است.

رییس فدراسیون ووشو و نایب رییس فدراسیون جهانی همچنین با اشاره به این که ووشو در حوزه خلیج فارس پیشرفت خوبی داشته است خاطر‌ نشان کرد: ما در کویت ووشو را راه‌اندازی کردیم. در قطر و امارات هم رایزنی‌هایی انجام داده‌ایم تا رشته ووشو پیشرفت کند. فدراسیون غرب آسیا و میانه را راه‌اندازی کردیم. در این کشورها رشته‌های رزمی از طرفدار کمی برخوردار هستند و سخت است که وارد کشورهایی که علاقه ندارند، شد. کار کند پیش می‌رود، اما ما فعالیت‌هایمان را پیگیری می‌کنیم تا ووشو را در سطح خاورمیانه بالا ببریم

ووشو1

بنیانگذار ووشو ایران به دیار باقی شتافت

حسین داوودی پناه بنیانگذار ووشوی ایران دارفانی را وداع گفت تا اندوه بزرگی برای جامعه هنرهای رزمی کشور باشد.

،داوودی پناه معروف به داداشی که از سال ۱۳۵۴ فعالیت در رشته های رزمی را با کونگ فو آغاز کرده و مسئولیت سبک «تای چی چوان» را بر عهده داشت، روز سه شنبه بر اثر حمله قلبی دارفانی را وداع گفت.

حسین داوودی پناه در سال ۱۳۱۹ در روستای ملاپیری از توابع زنجان چشم به جهان گشود. وی از سال ۱۳۳۴ فعالیت ورزشی خود را در رشته کشتی و از محله جوادیه تهران آغاز کرد و سپس در رشته های مختلفی همچون ژیمناستیک، بوکس، کشتی کج، کاراته گوجوریو که بعدها به کونگ فو توآ تبدیل شد، به تمرین پرداخت.

مرحوم داداشی از سال ۱۳۵۴ آموزش «کونگ فو توآ» را در دانشگاه تهران آغاز کرد و در همین ایام بواسطه آشنایی با یک دانشجوی چینی، مطالعه کونگ فوی چینی یا ووشو را آغاز نمود و سپس با تاسیس«فرهنگستان تن و روان» در سال ۱۳۵۵ زمینه ساز حضور و آموزش هزاران هنرجو و صدها مربی کونگ فو توآ را فراهم کرد. 

با پیگیری های فراوان ایشان در سال ۱۳۶۶ اولین بار در کشور مجوز فعالیت «تای چی چوان» و دفاع شخصی از سوی اداره کل تربیت بدنی استان تهران صادر شد. در همین سال انجمن تای چی چوان و دفاع شخصی ایران را تاسیس نمود تا فعالیت های این ورزش را سازماندهی کنند. تلاشها و پیگیری های مستمر استاد در راستای هدف والای بنیانگذاری ووشو در ایران با ارائه درخواستی به معاونت فرهنگی، آموزشی سازمان تربیت بدنی وقت مبنی بر اجازه گسترش فعالیت ووشو در سراسر کشور ، در سال ۱۳۶۸ منجر به تاسیس انجمن تای چی چوان و دفاع شخصی ، تحت پوشش معاونت فرهنگی- آموزشی (دفتر جهاد تربیت بدنی) سازمان تربیت بدنی به مسئولیت خود استاد گردید و در سال ۱۳۶۹ مجوز فعالیت ووشو در سراسر کشور برای آقایان و در سال ۱۳۷۰ مجوز فعالیت بانوان صادر گردید.

روحش شاد و یادش گرامی.

ووشو

آشنایی با ورزش ووشو

ورزش > کشتی و رزمی - همشهری آنلاین:
بررسی دقیق این که امروزه ورزش ووشو (wushu - 武术) به چند سبک در سراسر چین تمرین می‌شود کار دشواری است

بیش از 100 مدرسه (معبد) وجود دارد و هر مدرسه به نوبه خود شامل چندین سبک جداگانه می‌باشد.

یانگ چون چوان (بوکس جوانی جاودان) در استان فوجیان ابداع شد و بعد ها به طرف جنوب در گوانگ دونگ، ماکائو و هنگ کنگ گسترش یافت.

یانگ چون چوان یکی از چندین سبک زیر مجموعه نان چوان (مشت جنوبی) است. سبک پویا و نیرومندی که در جنوب رود یانگ تسه بسیار پرطرفدار است.

در میان سبک‌های مختلف نان چوان، معروف‌ترین آنها عبارتند از: هانگ جیاچوان، لیا جیا چوان، کای جیا چوان، لی جیاچوان، موجیاچوان، اینها 5 مدرسه برتر نان چوان می‌باشند.

بی چوان، (بوکس شمالی) اصطلاح عامی می باشد برای مدارس مختلف ووشو در استان‌های شمال رود یانگ تسه سرعت و قدرت، از ویژگی‌های مدارس شمالی است و این مدارس بر روی انواع لگدها و حرکات پا تاکید فراوان دارند.

از این رو گفته می‌شود «مشت‌های جنوبی، پاهای شمالی» سبکهای عمده مدارس شمالی ووشو (wushu) عبارتند از:

شائولین چوان، فنزی چوان، پائو چوان، هانگ چوان، تونگ بی چوان، میزون چوان، لی یوهه چوان، تن توئی، چیوجیائو(ضربه‌های تند پا)، باجی چوان(بوکس نهائی)، تای زوچانگ چوان و میان چوان(بوکس نخ ابریشمی).

امروزه در مسابقات، سبک‌ها در 7 دسته قرار می‌گیرند:

دسته چانگ چوان آزاد:

روتین هایی که از زمان تاسیس چین جدید بوجود آمده اند. این روتین‌ها که بر پایه شاخه سنتی چانگ چوان شکل گرفته‌اند شامل استقرارهای معین، استانداردها و مواد آموزشی یکنواخت است و به خاطر حرکات پر تحرک و گسترده شان برای کودکان مناسب‌ترند.

دسته تای چی چوان: شامل تمامی سبک‌های سنتی و جدید می‌باشد . این استقرارها که برای بیشتر افراد مناسب اند، در درمان بیماری و تقویت ساختار بدنی مفید می‌باشند.

دسته نان چوان: حرکات این سبکهای جنوبی قدرتی و پرتکاپو هستند و دارای تنوعی از ضربات دست و فریادهای انفجاری هماهنگ با حرکات می باشند.

دسته زونگ پی باگوا: ویژگی آن حرکات با ثبات، ریشه دار و فرم های ساده است . رهبری حرکات بر عهده ذهن می باشد و بر هماهنگی ذهن، فرم و نبرد تاکید دارد.

دسته تونگ بی پی گوا: سبکهایی که ویژگیشان حرکات آزاد در مسیر های وسیع، ضربات بلند و با فاصله زیاد، تحت فشار قرار دادن حریف با انفجارهای سریع و متمرکز می باشند.

دسته دی تانگ: تقلیدی- سبک زنده و پر شوری که پرش ها و غلتیدن های فراوانی به تقلید از حیوانات مختلف دارد.

  دسته آزاد: آمیزه‌ای از سبک‌های مختلف سنتی شمالی است. این سبک‌ها همراه حرکات پر تحرک و موج دارشان با سرعت بالائی اجرا می‌شوند.

18 سلاح رزمی

ووشوی چینی علاوه بر فنون استاندارد مبارزه تن به تن به تمرین با سلاح هم توجه دارد. نه تنها اکثریت این سلاح‌ها بر گرفته شده از سلاح‌های سنتی می‌باشند بلکه عبارت «18 سلاح رزمی» نیز از زمان قدیم مرسوم بوده است.

نیزه بلند، کمان بلند، کمان تفنگی ، چکش، گرز، عصا، چماق، شمشیر، زنجیر، قلابها، خنجر ترکیبی با تبر، تیشه ساتور ، تبر دسته کوتاه، تبرزین، سپهر ، چوب دستی ، نیزه، شن کش.

در دوره های تاریخی مختلف و شاخه های متفاوت ووشو ، سلاح هایی که عنوان «18 سلاح» را یدک می‌کشیدند، متغیر بوده‌اند.
امروزه این عبارت معمولا" بر سلاح های زیر اطلاق می‌شود:

شمشیر پهن، نیزه، شمشیر دو بند، تبرزین، تبر دسته کوتاه، پارو( بیل) ، چنگال، عصا، ساتور،چکش، چماق، نیزه تیغه بلند، گرز «چوب»، خنجر ترکیبی با تبر، چنگک، نیزه سه شاخه.

سلاح های دیگری که معمولا" استفاده می‌شوند عبارتند از: خنجر امی، ایپون، چماق دسته خمیده و قلاب است.

هر کدام از این دسته‌ها، دارای نمونه‌های زیادی است. برای مثال دسته شمشیر پهن دسته کوتاه و بلند، شمشیر پهن تکی، شمشیر، شمشیر پهن دو تائی و شمشیرهای 3 سر و دو سر هستند. گرزها شامل: چوب بلند، چوب متوسط، چوب کوتاه، نانچکو دسته بلند و دسته کوتاه و سه قسمت.

امروزه سلاح‌های گوناگون بکار رفته در ووشو به 4 دسته تقسیم می‌شوند:

سلاح‌های بلند: بلندتر از قامت انسان اند و با دو دست بکار می روند و شامل: نیزه، چوب، شمشیر پهن بزرگ، نیزه دسته بلند، کوان دائو، چنگال، نیزه سه شاخه وبیل هستند.

سلاح‌های کوتاه: کوتاه تر از قامت انسان اند و با یک دست بکار میروند و شامل: شمشیر پهن، شمشیر باریک، ساتور، چکش، چوب دستی، عصا، خنجر و سپهر هستند.

سلاح‌های نرم: از طناب، زنجیر و یا حلقه ها برای درست کردن، سلاح های متصل به هم که می توانند به دور یا نزدیک ضربه وارد کنند ، استفاده می شود. اینها با یک یا هر دو دست استفاده می شوند و شامل : زنجیر نه تکه، سانچکو ، چکش پرنده که عبارتند از 2 گوی آهنی که به دو سر یک زنجیر آهنی متصل شده اند- ایپون، پنجه پرنده و نانچکو.

سلاح‌های دو قلو:

در این مورد یک جفت سلاح وجود دارد که هر یک در یکی از دست‌ها قرار می گیرد و شامل: شمشیر پهن 2 تایی، شمشیر باریک دو تایی، قلاب های دو قلو، عصاهای دو قلو، چماق دسته خمیده دو قلو، نیزه های دو تایی، ساتورهای دو تایی، خنجر دو قلو، خنجرهای دو دو، میله های دو تایی با سر هایی به شکل مشت و تبرزین می‌باشند.

روش‌های تمرین ووشو

روش‌های زیادی برای تمرین ووشوی چینی وجود دارد. سه روش اصلی عبارتند از: روتین‌های تمرین، نبرد تن به تن و تمارین پرورش مهارت روتین‌های ووشو شامل سری کاملی از حرکات زنجیره وار بی وقفه است که گاهی به 100 حرکت پشت سر هم می‌رسد برای هر روتین ترکیب، ترتیب و ریتم حرکات متفاوت است و تغییراتی هم در شدت دشواری تکنیکی تمارین به چشم می‌خورند.

این روتین‌های تمرینی ممکن است به صورت‌های زیر باشند:

روتین‌های تک نفره بدون سلاح ، با سلاح، روتین های مبارزه تن به تن نمایشی که توسط 2 یا 3 نفر با یا بدون سلاح یا ترکیبی از مبارزین مسلح و با سلاح گروهی ، بدون سلاح یا با سلاح که همزمان توسط چهار نفر یا بیشتر اجرا می شوند مبارزات تن به تن مبارزاتی اند که توسط 2 مبارز انجام می شوند.

معمولی‌ترین فرم‌های آن عبارتند از:

مبارزه آزاد: مسابقاتی که دارای مبارزه تن به تن و بدون سلاح هستند.. هدف در این مسابقات زمین زدن حریف با مشت و لگد است. مبارزین در پوشیدن لباس های محافظ مختارند.

مبارزه با دست: مسابقه ای با دست خالی که در آن مسابقه دهندگان در ناحیه مچ با هم تماس مداوم دارند و هدف غلبه بر حریف از راه هل دادن یا کشیدن است. مشت، لگد و گلاویز شدن ممنوع است .

مبارزه با چوب دستی کوتاه: هر نفر چوب دست کوتاهی که پوشیده از چرم یا پنبه است در دست دارد .
هر دو لباس محافظ می پوشند و برنده کسی است که اولین ضربه را به حریف بزند.

مبارزه با چوب دست بلند:

هر مبارز میله یا چوب دستی بلندی در دست دارد و لباس محافظ پوشیده است. نفر اول که به حریف ضربه بزند برنده است.

یکی از اصول آموزش ووشو ، تمارین پرورش مهارت، برای بهبود نیرو و تکنینک های پایه ای می باشد. این تمارین شامل تمرین حرکات تعادلی که در آن هنرجو برای مدتی حالت را حفظ می‌کند و تمارین پاها لگد زدن، کشش و غلتیدن است برخی از اساتید فن علاوه بر تمارین 4 روش زیر را هم معتبر و مفید می دانند: استفاده از کیسه بوکس ، کاغذ چند لایه‌ای برای تمرین ضربات، میله‌های متحرک و میله های چوبی.

ارزش ووشوی چینی

یکی از ویژگی های ووشوی چینی این است که در طول تاریخ طولانی اش ، همواره به خاطر ترکیب منحصر به فرد خود از تمرین های سلامتی بخش ، دفاع شصی و هنر و انضباط فردی، بوجود آمده است.

مهارت های دفاع شخصی

از نظر تاریخی، ووشو در اصل بیشتر وابسته به جنگ بود. روش تمرینی که برای دفاع از خود شکل گرفته بود. امروزه هنوز هم ویژگی های مبارزه ای خاص خود را حفظ کرده و چند سبک هنوز هم بر تمرین و توسعه فنون موثر مبارزه تاکید دارد.

قرن‌های اخیر شاهد بسیاری از اساتید بزرگ ووشو بوده‌اند. آنها گام های بلندی در راه ترکیب فنون مبارزه و روش‌های سلامتی بخش برداشته اند روش های آموزشی که برای تمرین بدن و ذهن و مهار کردن کامل توانایی های بدن طراحی شده بودند.

زیبائی ووشوی چینی

ووشو تنها راهی برای افزایش سلامتی و مهارت های فرد نیست . پیوند طولانی آن با حرکات به آن کیفیت هنرمندانه ای بخشیده است. هم زمان بر روی بدن، تعادل، تسلط بر اعصاب و روحیه تاکید دارد. تمارین زنده آن بر جسم تاثیر زیبائی بخش دارند و بر خلق و خو تاثیر مثبت می گذارند. این خصوصیات ، ووشو را به «وویی» یعنی هنر رزمی تبدیل می‌کنند.

ووشو همین طور می تواند، ظاهر فرد را بهتر کند و به آن تناسب، عرض و چالاکی بدهد و روحیه اش را شاداب و متعادل می کند.